Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου
Νὰ ξέρεις, παιδί μου, τίποτε δὲν ἔγινε εἰκῆ (= ἄσκοπα, κατὰ
βούληση) καὶ ὡς ἔτυχε. Ὅλα ἔχουν τὸν σκοπό τους. Καὶ τίποτα δὲν γίνεται χωρὶς
νὰ ὑπάρχει αἰτία. Οὔτε μία πευκοβελόνα δὲν πέφτει ἀπὸ τὸ πεῦκο ἂν δὲν θέλει ὁ Θεός.
Γι’ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ μὴ στενοχωριέσαι γιὰ ὅ,τι σου γίνεται. Ἔτσι ἁγιαζόμαστε.
Νά! Ἐσὺ στενοχωριέσαι μὲ τὰ πρόσωπα τοῦ σπιτιοῦ σου καὶ
βασανίζεσαι πότε μὲ τὴ γυναίκα σου καὶ πότε μὲ τὰ παιδιά σου. Αὐτὰ εἶναι ὅμως
ποὺ σὲ κάνουν καὶ...
ἀνεβαίνεις πνευματικὰ ψηλά…
Ἂν δὲν ἤσαν αὐτοί, ἐσὺ δὲν θὰ προχωροῦσες καθόλου. Σοὺ τοὺς ἔχει
δώσει ὁ Θεὸς γιὰ σένα.
Μὰ θὰ μοῦ πεῖς -συνέχισε ὁ Γέροντας- εἶναι καλὸ νὰ ὑποφέρουμε ἀπὸ
τοὺς ἀγαπημένους μας;
Ἐ! Ἔτσι τὸ θέλει ὁ Θεός. Καὶ ἐσὺ εἶσαι εὐαίσθητος πολύ, καὶ ἀπὸ τὴ
στενοχώρια σου, σοὺ πονάει τὸ στομάχι σου καὶ ἡ κοιλιά σου ἐκεῖ χαμηλά.
– Ναί, μὰ εἶναι κακό, Παππούλη, νὰ εἶναι κάποιος εὐαίσθητος;
– Ναί, εἶναι κακὸ νὰ εἶναι κανεὶς πολὺ εὐαίσθητος σὰν ἐσένα, γιατί
μὲ τὴ στενοχώρια δημιουργεῖς διάφορες σωματικὲς ἀρρώστιες. Δὲν ξέρεις ἀκόμα ὅτι
καὶ ὅλες οἱ ψυχικὲς ἀρρώστιες εἶναι δαιμόνια;
– Ὄχι…
– Ἐ, μάθε τὸ τώρα ἀπὸ μένα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας